دلنوشته

 ندیدن هایم نگذار  پای نخواستن.

هیچ می دانی ندیدن هایم از هراس است

هراس هویدا شدن آنچه که همه ی هم وغم را گذاشته بودم  برای مخفی ماندنش...

حتی از تو...

خوب می دانم غروری داری به انتها

چشمم کور!

من که از روز از اول به غایت دوستت داشتم

تو که همه چیز داری

شاید فقط دل نداری

تو که خود را بزرگ مردی از عرصه عدالتی ...

به خدا سوگند دوستت دارم ... اما شاهدی ندارم!!!