از تو بگذشتم

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو، لیکن عقب سر نگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران ، وای به حال دگران

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند

هر چه آفاق بجویند کران ، تا به کران

می روم تا که به صاحب نظری باز رسم

محرم ما نبود دیده کوته نظران

دل چون آیینه اهل صفا می شکنند

که ز خود بی خبرند این زخدا بی خبران

دل من دار که در زلف شکن درشکنت

یادگاریست ز سر حلقه شوریده سران

...شهریارا غم آوارگی و دربدری

شورها در دلم انگیخته چون نو سفران