بـی تـو مــن زنــــده نمانم!
بی تو طوفــــــــــانزده ی دشـــت جنونم
صید افـتاده به خــونم
تو چسان میگذری غافل از اندوه درونم
بی من از کــوچه گـذر کردی و رفـــتی
بی من از شهر ســــفر کردی و رفـــتی
قطـره ای اشـک درخشید به چشمان سیاهم
تا خَــم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهـــم
تو ندیدی????????
نِگهـَـت هـــیچ نیفتاد به راهی که گذشــتی
چون در خانه ببستم
دگر از پـای نشسـتم
گـوییا زلـــــــــــــــزله آمــــــــــــــــد
گـوییا خانه فرو ریخت ســــــــر من
بی تو من در همــــــه ی شــــهر غــــــریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
بر نخیزد دگر از مرغک پر بسـته نوایی
تو همـــــه بود و نبودی
تو همه شعر و سرودی
چه گریزی ز بر من؟ که ز کویت نگـریزم
گر بمـــیرم ز غـم دل، به تو هرگز نستیزم
منو یک لحظه جدایی؟ نتوانم نتوانم
بـی تـو مــن زنــــده نمانم
