ســـال نــو پیـشاپیــش مبــارکــــ....

صبح امروز کسی گفت به من: 

تو چقدر تــنهـــــــایی!!!!! 

گفتمش در پاسخ: 

تو چقدر نادانــــی! 

تن من گر تنهاســـت، دل من با دل هـــاست. 

دوستــــانی دارم، همه از جنس بلــــور که دعایم گویند و دعاشان گویم. 

یادشان در دل من، قلبشان منزل من !

ســـال نــو پیـشاپیــش مبــارکــــ.... 

تقدیم به همه دوستان خوبم...........

پاره تنم کجاست

نعره های بی امونم
گوشه آسمون و کر کرد

مگه فریادمو نشنید
که داره دیر میشه برگرد

آی به گوشش برسونین
کسی جز من نمیتونه

کوله باره غصه هاشو
روی دوشش بکشونه

این همه پیغوم و پسغوم
می فرستم که بدونه

داره دلواپسی
دنیامو به آتیش می کشونه

من که جاشو پر نکردم
شاید اصلا نمی دونه

آی به گوشش برسونین
یکی اینجا نگرونه

نمی تونم بی تفاوت
رو گذشته پا بذارم

اون که پاره تنم بود
چجوری تنها بذارم

آی به گوشش برسونین
کسی جز من نمیتونه

کوله باره غصه هاشو
روی دوشش بکشونه

این همه پیغوم و پسغوم
می فرستم که بدونه

غم دلواپسی داره دنیامو
به آتیش می کشونه

من که جاشو پر نکردم
شاید اصلا نمی دونه

آی به گوشش برسونین
یکی اینجا نگرونه

نمی تونم بی تفاوت
رو دلش پا بذارم

اون که پاره تنم بود
چجوری تنها بذارم

دل نوشته

امشب دوباره غرق در تمنای دیدنت سرمه ی انتظار به چشمانم میکشم امشب دوباره تو را گم کرده ام میان آشفته بازار افکار مبهمم توی کوچه های بی عبور پاییزی دستان گرمت را .. نگاه مهربانت را .. شانه های بی انتهایت را منتظر نشسته ام

محــرم تــو

ما را نسیم پرچم تو زنده می کند

زخمی است دل که مرهم تو زنده می کند

خشکیده بود چند صباحی قنات اشک

این چشمه را ولی غم تو زنده می کند

آه ای قتیل اشک، نفس های مرده را

شور تو، روضه و دم تو زنده می کند

ای خونبهای عشق، چه خوش گفت پیر ما:

اسلام را محرم تو زنده می کند

ما با غذای نذریتان رشد کرده ایم

جان را عطای حاتم تو زنده می کند

آقا جسارت است، ولی داغ شیعه را

انگشتر تو، خاتم تو زنده می کند

بالای تل هم آتش این قوم خفته را

آن خواهر مکرم تو زنده می کند

این کشته فتاده به هامون حسین اوست

خود را به اسم اعظم تو زنده می کند

فردای محشر و غم و طوفان وتشنگی

ما را امید زمزم تو زنده می کند





فرا رسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی را حضور تمامی دوستان اهل دل

و ارجمند  تسلیت و تعزیت عرض نموده و امیدواریم

عزاداری یکایک شما عزیزان مورد قبول حضرت حق قرار گیرد.

مناظره زنـدگی و مـرگ

زندگی: من فرصتی مغتنم برای بودنم
تو اژدهایی مترصد بلعیدن
مرگ: من آغازی به آرامش ابدیم
تو آغازی به آلام دنیوی
زندگی: من خالق یک لحظه شیرین عاشقانه ام
تو جابری که دریغ از این لحظه نداری
مرگ: تو تحمیل ناخواسته ی گریبانگیر بشریتی
من منتخب آنها برای رهایی از تو
زندگی: تو فاجعه انفصال عاشق و معشوقی
من فرصت دوباره باهم بودنشان
مرگ: تو بار سنگین اجباری برای زجر کشیدن
من جرثومه ای برای گریز از این وادی
زندگی: تو اشک مادر داغدیده ای
من اشک شوق دیدار فرزند مفقود الاثر
مرگ: تو تولد کودک نامشروع دو بی خانمانی
من گریزی برای رهایی از این مخمصه
زندگی: من لبخند زیبای یک نو مادرم
تو خلوت تنهایی یک زوج عاشق
مرگ: من پایان ناله های یک پیرمرد زمینگیرم
تو اصراری زجرآلود به بودن او
زندگی: من مصور یک بوسه ی شیرین عاشقانه ام
تو قطره اشک یک عاشق در هجران معشوق
مرگ: تو چشم نظاره گر شکنجه های یک شکنجه گری
من تیر خلاصی از این عذاب
زندگی: من عفو یک پدر داغدیده ام
تو سنگسار یک زن به جرم عاشق بودن
مرگ: من خط بطلان به وجود پس از مرگ معشوقم
تو جزای جرم زندگی بدون او
زندگی: من نگاه نوازشگر یک پریزاده ام
تو خلوت سرد تنهایی
مرگ: من فرصت گرم انتقامم
تو انتظار بیهوده یک مادر ناباور
زندگی: من نقطه اوج عروج یک انسانم
تو نزول او به پست ترین جای ممکن !
مرگ: ............................... !!!

گرچه از مرگ گریزی نیست و نباید حتی لحظه ای از اون غافل بشیم اما زندگی نیز، فرصتی است که
خداوند بما داده و بجاست که ازش کمال لذت رو ببریم و زندگی را آنطور که شایسته است زندگی کنیم.

عاشقانه

بگین بباره بارون ، دلم هواشو کرده بگین تموم شدم من ، بگین که برنگرده بهش بگین شکستم ، بهش بگین بُریدم برهنه زیر بارون ، خرابُ درب و داغون از آدما  فراری ، از عاشقا گریزون بهش بگین شکستم ، بهش بگین بُریدم   آرام باش عزیز من آرام باش دوباره سر از آب بیرون می آوریم و تلألو آفتاب را می بینیم زیر بوته ای از برف که این دفعه درست از جایی که تو دوست داری، طالع می شود   چیزی به فرو رفتنم نمانده ، چیزی به تمام شدنم نمانده ، در سایه سنگینی که بر روی زندگی ام افتاده ، وزش نابودی را می بینم   با من بگو قصه هاتو ، تا بدونم غصه هاتو    با شمایم نشنیدید ؟ جوابم بدهید تشنگی کشت مرا جرعه ی آبم بدهید تشنه ام وای اگر آب به دستم نرسد دست کم آب ندادید سرابم بدهید سال ها هست که این شهر به خود مست ندید عقل ارزانی تان باد شرابم بدهید درد عشق است که جز مرگ ندارد مرحم چوبه ی دار مهیاست طنابم بدهید خواب تا مرگ،کسی گفت فقط یک نفس است قسمتم مرگ نشد فرصت خوابم بدهید گفته بودید که هر جرم عذابی دارد عاشقی جرم بزرگی ست عذابم بدهید   گاهی نیاز داری به یه آغوش بی منت ، که تو رو فقط و فقط واسه خودت بخواد...که وقتی تو اوج تنهایی هستی ، با چشماش بهت بگه : هستم تا ته تهش ! هستی !؟   گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی... گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ... گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات... گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که... گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی... گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود... گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید   زلال که باشی دیگران سنگ های کف رود خانه ات را می بینند ...! بر میدارند و نشانه میروند درست سوی خودت.   با تیشه خیال تراشیده ام تو را در هر بتی که ساخته ام دیده ام تو را از آسمان به دامنم افتاده آفتاب؟ یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تو را هر گل به رنگ و بوی خودش می دمد به باغ من از تمام گل ها بوییده ام تو را رویای آشنای شب و روز عمر من! در خواب های کودکی ام دیده ام تو را از هر نظر تو عین پسند دل منی هم دیده، هم ندیده، پسندیده ام تو را زیبا پرستیِ دل من بی دلیل نیست زیرا به این دلیل پرستیده ام تو را با آنکه جز سکوت جوابم نمی دهی در هر سؤال از همه پرسیده ام تو را از شعر و استعاره و تشبیه برتری با هیچکس بجز تو نسنجیده ام تو را   سکوت کن نازنین سکوت کن فریادت را چنین جماعت منگ جز به سکوت بر نخواهند تافت آغوشت را فروگیر مهربان بازوانت را فروگیر نوازشی نکرده دستانت را قطع می‌کنند تا نوازشی نکنی   نگاهش می کنم شاید بخواند از نگاه من که او را دوست می دارم ولی افسوس... او هرگز نگاهم را نمی خواند   در چشم هایم غرق شو.... و هزار و یک بار به حرمت دقایق عشق پاکی که برایت سپری کرده ام لبخند بزن به چشم هایم نگاه کن.....آثار این چند سال عاشقیم...آنجاست!!!   ارغوان شاخه همخون جدامانده من آسمان تو چه رنگ است امروز ؟ آفتابی ست هوا ؟ یا گرفته است هنوز ؟ من در این گوشه که از دنیا بیرون است آفتابی به سرم نیست ، از بهاران خبرم نیست آنچه می بینم دیوار است آه این سخت سیاه ، آن چنان نزدیک است که چو بر می کشم از سینه نفس نفسم را بر می گرداند ره چنان بسته که پرواز نگه در همین یک قدمی می ماند کورسویی ز چراغی رنجور قصه پرداز شب ظلمانی ست نفسم می گیرد که هوا هم اینجا زندانی ست هر چه با من اینجاست رنگ رخ باخته است آفتابی هرگز گوشه چشمی هم بر فراموشی این دخمه نینداخته است اندر این گوشه خاموش فراموش شده کز دم سردش هر شمعی خاموش شده یاد رنگینی در خاطر من گریه می انگیزد ارغوانم آنجاست ارغوانم تنهاست ارغوانم دارد می گرید چون دل من که چنین خون ‌آلود هر دم از دیده فرو می ریزد ارغوان این چه راز ی است که هر بار بهار با عزای دل ما می آید ؟ که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است وین چنین بر جگر سوختگان داغ بر داغ می افزاید ؟ نگاهت کافیست تا دوباره در هوای آمدنت بمیرم . . . تو همیشه دعوتی ، راس ساعت دلتنگی !   چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست . . . که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست   عشق یعنی مادر صبر یعنی یک زن مهر یعنی دختر نور یعنی خواهر هرچه هستی عشق،صبر،مهر یا نور رهایم کن و بگذار قالب خندان هر روزم را بشکنم و بروم . . .        هنگام پاییز ، زیر یک درخت ... مردم ، برگهایش مرا پوشاند و هزاران قلب یک درخت گورستان ... قلب من شد   رخ نما بهر نگاهم که مرا طاقت تنهایی نیست دل سپار بر دل عصیان که مرا طاقت رسوایی نیست کنج میخانه شب و روزم شده نام تو باز کن صدایم که در این میکده چو من شیدایی نیست تار و پود دلم اینک شده غرق نیاز تو دوست دست من گیر تو امروز که دگر فردایی نیست یاد تو در دل من چو خون جاری گشت همه اشکال فلک دیدم و چون تو مرا ماهی نیست رخ نما بهر نگاهم که اینک محتاج نگهم سجده بر نام تو دارم و دگر مرا امایی نیست هر زمان نام تو خواندم دلم آرام گرفت گرمتر از خانه پر مهر تو مرا جایی نیست دل ما خانه عشق است تو بیا به مهمانی ما باده ومی مهیاست ولی ساقی نیست بیا تا باده بنوشیم و نشینیم بر مرکب عشق ساقیا چو امشب گذرد دگر عمری باقی نیست من اگر دیوانه ام  با زندگی بیگانه ام  مستم اگر یا گیج و سرگردان و مدهوشم  اگر بی صاحب و بی چیز و ناراحت خراب اندر خراب و خانه بر دوشم  اگر فریاد منطق هیچ تأثیری ندارد  در دل تاریک و گنگ و لال و صاحب مرده ی گوشم  به مرگ مادرم : مردم  شما ای مردم عادی  که من احساس انسانی خودرا  بر سرشک ساده ی رنج فلاکت بارتان  بی شبهه مدیونم  میان موج وحشتناکی از بیداد این دنیا  در اعماق دل آغشته با خونم هزار درد دارم  درد دارم

میلاد با سعادت حضرت علی ابن موسی الرضا (ع)

خجسته میلاد با سعادت حضرت علی ابن موسی الرضا (ع)
پیشاپیش بر شما ایرانیان عزیز مبارکباد

پروانه ها، بال زنان، شاعرانه ترین پروازشان را بر گرد شمع شبستان هشتم دنیا، آغاز می کنند. خورشید، شور و التهاب شگفتی را در وجود خویشتن احساس می کند. ماه، از همیشه زیباتر می شود و نگاهش را میهمان سرور و سرسبزی می سازد. درختان با خرسندی به سیمای آفتاب می نگرند و به شادمانی می پردازند. کائنات غرق در نورند. فرشته ها و آدمیان مسرورند. همگان مشتاق طلوع روی اویند. همه می خواهند سیب خوشبوی وجود او را ببویند.

آری، ای سید گل ها، ای مولا، ای سبزه زار سر زندگی و صفا، ای علی بن موسی الرضا علیه السلام، قدوم پاک تو، حضور همه زیبایی ها را بیمه می کند. دست های مهربان لطف تو، برترین سایه بان دل ها و دیده های ماست. ای هشتمین امام، خجسته میلاد روشنایی بخش تو، بر همه هستی مبارک و فرخنده باد.

مرقد مطهر امام رضا علیه السلام ساحل دریای عرش خدا و غبطه گاه ملایک آسمان هاست. خوش به حال اونهائی که امروز افتخار پابوسی اون حضرت رو دارند. خیلی ها دلشون میخواست الان تو صحن و سرای با صفاش بودند. شاید من و شما هم الان دلمون پر میکشه تا حتی برای مدتی کوتاه سفری داشته باشیم به جایگاهی چه بسیار زیبا از ملکوت... به قطعه ای از بهشت ! اما در زمین... جائیکه همه غم های دنیا رو از یادمون میبره و با زیارت بارگاه مقدسش روحمون تازه میشه... جائیکه هیچگونه زشتی ای نیست... روح انسان آزرده نمیشه... دلها همه شکسته است اما از شوق حضوری که در جایگاهش مهربانی هست و لطف بیکران... عطر بالهای فرشتگان مشام رو نوازش میده... کبوترهای معصوم حرم پایبندی و آزادگی رو نوید میدن... حضوری پر عطوفت از آقامون احساس میشه...

در جوار آقا امام رضا خواسته ها بزرگ است؛ حرف زیاد است؛ اما خیلی چیزها گفتنی نیست... مثل درک عظمت خواندن دو رکعت نماز پایین پای حضرت رضا(ع)... شاید از زمان گفتن تکبیر احساس می کنی که در باغهای بهشتی و در کنار ایشون و دیگر صالحان، خدای مهربان رو ستایش میکنی هرگز نمی تونی لذت و صفای اونجا بودن رو درک کنی مگر اینکه خودت تجربه کنی... خدا کنه قسمت همه دلباختگان اون حضرت بشه که توفیق حداقل یه امروز رو داشته باشند تا در برابر عظمت و بزرگواری آقا دلشون مصفا بشه... شاید دلت تنگ شده ! برای خیلی از معنویت هایی که نظیرش هیچ جای دیگه نیست... شاید بخوای دستهای نیازمندت رو بسوی آقا دراز کنی و زمزمه کنی که یا علی ابن موسی الرضا، دلم، ایمانم و همه باورم را به مشبکهای ضریحت که همانا پنجره های آسمانند گره زده ام... شاید هم بخوای دلتنگی هاتو نجوا کنی...

خیلی چیزها شاید از ادراک آدمی بدور باشه... ممکنه هنوز فرصتش پیش نیومده تا خودتو در اونجا احساس کنی در حالیکه میتونی دلت رو از همینجا روانه کنی به حرم آقا... آره ! وقتی با معرفت و توجه، با چشم دل و خلوص نیت قدم بگذاری به حرم معطر و مطهر آقا امام رضا، اطمینان داشته باش که حضور و گرمای خورشید رو حس می کنی... انوار طلاییش نوازشت می کنه... اونجا احساس آرامش و امنیت کامل میکنی... دیگه دلت کم نمی خواد... چون سفره پهنه... و میزبان کریم است و رحیم است و مهمان نواز... فقط باید سعی کنی میهمان خوبی باشی و ملتمسین دعا رو هم از یاد نبری...

در باغ ولایت گل خوشبوست رضا
سرو و چمن گلشن مینوست رضا

نومیـــــــد مشو ز درگه احسانـش
زیرا به جهان ضامن آهـوست رضـا









در آستانه سالروز ولادت ولی نعمت تمام ایرانیان، امام رضا علیه السلام
بهترین شادباش ها تقدیم به شما دوستان گرامی

کاش میفهمیدی

فرصت ما تمام شده باید از این قصه بریم فرقی نداره من و تو کدوم یکی مقصریم...

خاطره ها رو یادمه لحظه به لحظه مو به مو هیچی رو یاد من نیار

                                                          اونقدر خرابم که نگو....

بد بودم و بدتر شدم میرم با پاهای خودم میرم نمیدونم کجا

                                                              اه کم اوردم به خدااااا

دلگیرم از دست خودم کاش عاشقت نمی شدم هر جوری که می خواستم نشد...

از غم یه ذره هم کم نشد من موندم و تنهایی هام از دنیا هیچی نمی خوام...

عاقبت من رو نگاه اشتباه پشت اشتباه...

هروز عاشق تر شدیم تو عشق خاکسر شدیم...

سوختیم ولی به آرزومون نرسیدیدیم

فقط گریه فقط عذاب صد تا سوال بی جواب نه من نه تو از عاشقی خیری ندیدیم...

دلگیرم از دست خودم کاش عاشقت نمی شدم هر جوری که می خواستم نشد...

مشهد

 

همیشه از حرمت، بوی سیب می آید 

 صدای بال ملائک، عجیب می آید! 

 سلام! ضامن آهو، دل شکسته من 

 به پای بوس نگاهت، غریب می آید  

نگاه زخمیِ تو، تا بقیع بارانی است 

 مگر ز سمت مدینه، طبیب می آید؟!.. 

 به پای در دلت، ای غریبه تنها  

علی(ع) ز سمت نجف، عنقریب می آید  

طلای گنبد تو، وعده گاه کفترهاست. 

 کبوتر دل من، بی شکیب می آید 

 برات گشته به قلبم مُراد خواهی داد  

چرا که ناله «امّن یُجیب» می آید. 

 ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ 

 سلام 

 اگرخدا بخواهد عازم سفر مشهد هستم  

به قول قدیمی ها میروم مجاور شوم استخوان سبک کنم 

 نایب الزیاره همه شما هستم  

حلالم کنید 

 -------------------------------------------------------------------------------- 

 پی نوشت ۱ : بر در دوست به امید پناه آمده‎ایم 

 همره خیل غم و حسرت و آه آمده‎ایم 

 چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان  

لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ‎ایم   

پی نوشت ۲ : بی خیال بزرگتر ها و دنیایشان می خواهم اجازه بدهی در حرمت اینگونه دعا کنم 

دوباره دلم برایت تنگ شده است ، دوباره دلم هوای تو را کرده است.
دلم میخواهد همیشه در کنارم باشی و من نیز برایت از عشق بگویم.
بگویم که خیلی برایم عزیزی ، برایم بهترینی.
دلم تنگ است و تو نیستی ، باید با این دلتنگی بسازم و بسوزم.
دلم تنگ است برای راه رفتن در کنارت ، دست گذاشتن در دستانت ، نگاه به آن چشمهای زیبایت.
فاصله بین من و تو غوغا می کند و این قلب را دلتنگتر می کند.
کاش در کنارم بودی ، خیلی دلم گرفته است.
وقتی دلم تنگ می شود در گوشه ای مینشینم و به یاد آن لحظه که در کنارمی اشک میریزم.
کاش همیشه در کنارم بودی و حتی یک لحظه نیز از من دور نمیشدی.
این دل بدجور بهانه تو را میگیرد ، نمی دانم چگونه با این دل بهانه گیرم بسازم!
دلم هوایت را کرده است ، تک تک ثانیه ها را میشمارد تا لحظه دیدار فرا رسد.
لحظه ای که همیشه برایم زیباترین لحظه زندگی ام بوده است.

  

 

پرنده های قفسی عادت دارن 

 به بی کسی ...

عاشقانه

با تو

این روزها دلم برای عشقی دلتنگ است

که همه روزهایم را بر باد داد

این ساعتها چقدر کند می گذرد

پس چرا زمان با تو بودن آنقدر زود گذشت ...

در تنهاترین تنهاییم دنبال تنهاترین تنها میگشتم تا تنهاترین تنهاییم را با تنها ترین تنهاییش به اشتراک بگذاریم تا به تنهاترین تنها روزگار شناخته شویم . تنهایی تنهاترین آدم ها متفاوت تر از تنهایی آدم های تنهاست.

تنهایی یعنی تنهاییم نثار تنهاییت باد که مبادا در تنهاییت تنها تر شوی.

با تنهاییم می خواهم تمام تنهاییت را بگیرم تا مبادا در غصه تنهاییت با تنهایی خود تنها تر شوی.من تو را در اوج تنهاییت در آغوش خواهم کشیدتو را خواهم بوسید با تو با نوای خوش تنهایی خواهم رقصید با تو خواهم خندید با تو خواهم گریست اما در سکوت تنهاییمان تا نشکند بلور تنهاییمان.

من به عشق تنهاییمان زنده ام.در این سکوت برای تو خواهم مرد ای فرهاد زندگیم.برای تو شیرین خواهم شد.

مثل دو عاشق سکوت تنهاییمان را نثار هم خواهیم کرد.

حلالم کنید

اگر روزی ناخواسته دلی را شکستم
حلالم کنید
اگر درب دلی را به رویی بستم
حلالم کنید
اگر کلبه ی مهر را هم نساختم
حلالم کنید
اگر روی دست لطیفی گلی را نکاشتم
حلالم کنید
اگر لای هر برگ کتاب رزی را نذاشتم
حلالم کنید
اگر از صبر بویی نداشتم
حلالم کنید
اگر حرف سردی زدم .چشم بستم
حلالم کنید
اگر خسته بودم صدایی را شکستم
حلالم کنید

تو ز من بی خبری!
تو چه می دانی که
این دل ساکت و ماتم زده ام
تا چه اندازه به تو محتاج است
تو چه می دانی غم
تا کجا در دل من
ریشه غربت و اندوه دواند بی تو
تو اگر باز آیی
باغبان دل من
تبر شوق به دست
ماتم و غصه و غم را ز دلم می روبد
تو اگر باز آیی...
تو اگر باز آیی... ...

دلم شکست

امروز دوباره دلم شکست.از همان جای قبلی!

کاش می شد آخر اسمت نقطه گذاشت

تا دیگر شروع نشوی.

کاش  می شد  فریاد  بزنم : “ پایان ”

دلم خیلی گرفته

اینجا نمی توان به کسی نزدیک شد!

آدم ها از دور دوست داشتنی ترند….

امروز
به پایان می رسد
از فردا برایم چیزی نگو !
من نمی گویم " فردا روز دیگری ست "
فقط می گویم
" تو روز دیگری هستی "
تو
فردایی
همان که باید بخاطرش زنده بمانم.

سر دوراهی موندم بگو برم یا باشم   

      چی کار باید می کردم تا تو دل تو جاشم.

      من که با هر چی که می شد خواستم عاشقت کنم خواستم بگم دوستت دارم         

                        باورت اما نمی شد

        کاش باورم می کردی...